Maandag 25 juni

Lekker geslapen, wat muesli als ontbijt. Gezien de spierpijn willen we een rustdag nemen.
Maar het dagelijkse telefoontje naar mijn moeder maakt duidelijk dat we niet willen doorlopen naar St. Jean Pied de Port maar liever vandaag al richting huis gaan. We liften tot Bayonne, daar een uurtje wachten op de trein naar Bordeaux waar de auto staat en om 10 uur zitten we in Brégégère bij Greta en Gonnie aan de spaghetti. Morgen van alles daar regelen en overmorgen naar Rotterdam. En dan zien we wel of en wanneer de tocht wordt vervolgd.
In ieder geval hebben we prachtige wandelingen gemaakt, zaten de rugzakken na een paar dagen relaxed op de schouders, hebben we geen blaren gekregen en deden longen en benen wat ze moesten doen. En we zijn boven de 1000 meter gekomen! Dus een succes en de GR10 loopt niet weg

Zondag 24 juni

Om half zeven op. Ik heb besloten een klein stukje over te slaan, dan kunnen we beter ergens kamperen. Emmelie kwam laat aan en ik heb slecht geslapen dus het plan is dat Rens ons naar Urdos brengt, dan lopen we naar col d'Harrieta, kamperen wild. Dan over de kam naar de volgende kampeerplaats en de derde dag naar St. Etienne de Baigory.
Nou om negen uur waren we op pad en twaalf uur later stonden we op de camping van St. Etienne de Baigorry.
De klim van Urdos Naar de col is warm maar gaat over een ruim karrepad. Een zwarte hond vertrok voor ons met een stel wandeldames maar sluit zich later toch bij ons aan. Om half 1 zijn we bijna boven en bij een koeienstal eten we een broodje. Daarna siësta. De hond komt bij ons liggen, verjaagt de horzels en als andere wandelaars langskomen gromt hij waarschuwend. De dames komen we weer tegen, de hond wil niet met ze mee maar ze zeggen dat hij vaker meeloopt en wel weer terug gaat. Na de siësta voelen we echt nog niets voor stoppen dus we klimmen het laatste stuk naar boven om te zien hoe het daar is. En dus gaan we door en beklimmen we twee toppen van boven de 1000 meter en lopen we langs de graat. Dwz het pad loopt daar maar ik vind het te eng en we kijken alleen voorzichtig over de rand en blijven wat meer aan de veilige kant.
De hond blijft ons volgen en jaagt af en toe een schaap uit de bosjes wat absoluut niet mag, honden moeten aan de lijn, maar die had ie niet bij zich.
Vermoeid komen we bij de col waar we weer moeten afdalen om een goede kampeerplaats te zoeken. Een Spaanse knul zit het uitzicht te bewonderen en we stoppen ook. Emmelie kan haar Spaans even ophalen. Er wacht ons weer een afdaling, maar die valt gelukkig mee.
Bij een eenzame boom met klein stroompje water stoppen we voor het avondeten. Het is half zes maar we hebben trek. Op het spiritusstel koken we macaroni met tomaat, knoflook en sardines. We smullen en de hond krijgt de rest. En dan een plekje zoeken, volgens de kaart verderop mogelijk. Na verder afdalen waarbij ik liever niet opzij kijk zien we het dorp liggen en besluiten we daar maar naar toe te gaan.
De laatste loodjes zijn toch altijd zwaar en lang maar we komen er. De hond erbij en dat wordt nu wel een probleem want hij lijkt niet de weg terug te willen nemen. Ik herinner me dat ik ergens het telefoonnummer van een restaurant in Urdos heb en bel dat. Een vriendelijke meneer zal in het dorp informeren en 10 minuten later gaat de telefoon. Nog voor we bij de camping zijn is de hond opgehaald, iedereen blij, vooral Rens want die zag de bui al hangen.
We hebben een ruime plek naast de rivier en duiken ons welverdiende bed in.

Zaterdag 23 juni

Allereerst mijn excuses. Het lukt nog niet goed om veel foto's te plaatsen en door al het gehannes is de volgorde weg.
Vandaag in ons vakantieoord wakker geworden en een ontbijtbuffet bezocht samen met de laatste bejaarden. Toen een toer door Cambo les bains. Een klein stadje met overal sanatorium achtige inrichtingen. Er zijn hier twaalf huisartsen en er wonen echt niet veel mensen, het is daarentegen vergeven van de ongezonde toeristen, dat is hier de industrie.
Cappuccino gedronken, was weer meer slagroom dan koffie dus dat neem ik nooit meer.
De heuvel beklommen waar in de bergerie twee -leken mij- junkies hun tent hadden opgeslagen. Vriendelijke jongens met jeukende neuzen.
Op een pleintje lekker gelunched met een salade. Dan even een dutje!
Emmelie komt een trein later dus alle tijd voor een wasje in de machine en nog een duik in het zwembad. Mijn spieren hebben dat hard nodig want veel spierpijn door die idiote afdaling. Z
Als Emmelie aankomt eten we een hapje in de stad en daarna pakken. Het is na middernacht voor we eindelijk slapen.

Vrijdag 22 juni

Heerlijk geslapen in ferme Esteben. Terwijl we ontbijten laat de boer de beesten naar buiten, de koeien, de schapen en het varken. Om 8 uur lopen we. De zon schijnt maar staat laag dus er is lekker veel schaduw. We lopen vlot naar de pas waar we een tegenligger hebben, een jongeman die de gr10 vanaf Banyuls loopt. Hij is er bijna en heeft het in 3 weken gelopen, hij wel! Maar wij hebben deze klim toch mooi in de officiële tijd gedaan.
Hierna alleen nog afdalen.
Dachten we.
Een doodenge steile afdaling over een steenlawine, echt niets voor mij. Halverwege moet ik mezelf moed inspreken voor ik verder kan. Als het eindelijk wat vlakker wordt heb ik zulke knikkende knieën dat we stoppen voor brood met chocopasta en pindakaas. Dan het laatste stuk dat toch langer duurt dan we verwachten maar dat komt omdat we een afslag gemist hebben. Na een lang stuk over asfalt komen we in Bidarray, vrijwel blut. Aangezien we hier niet kunnen pinnen en de crete d' Iparla niet meer halen in 1 dag nemen we de trein naar Cambo les bains, waar we pinnen en een huisje in een vakantiedorp huren. Vriendelijke mensen. Morgen weer een rustdag.

Donderdag 21 juni

Om half zeven opgestaan maar het was toch 9 uur voor we eindelijk liepen. De zon schijnt lekker en er zijn veel schaduwplekken tijdens de klim naar boven. We gaan heel langzaam maar gestaag naar de 500 meter. Schitterende uitzichten over de heuvels tot aan de oceaan. Rond het middaguur vinden we een jagershut met water en zelfs een keurige wc. We pauzeren eten en bellen met het thuisfront. Op de col werden we zowat omvergeblazen en de lucht is nu helemaal grijs. Een donderslag klinkt maar daarna trekt het over, wel is het een stuk koeler geworden. Dan weer in de benen voor het laatste stuk dat we tot onze stomme verbazing bijna in de daarvoor gestelde tijd doen. Het lijkt dat het lopen makkelijker gaat. Nu in Ferme Estenben waar we een goede kamer voor twee personen hebben en straks gaan eten. Morgen naar Bidsrray

Woensdag 20 juni

Het chaletje was heerlijk, dus te lang geteut bij ontbijt en koffie. Rond tien uur gestart met de beloofde eenvoudige etappe. Natuurlijk ging meteen de zon op volle kracht en waren grote stukken tussen de velden door over warm asfalt. Gelukkig midi, dus recht op lunchpauze met siësta. Maar het plekje zat naast een koeienveld, lieve beesten vooral de kalfjes,maar wat een vliegen en horzels. Toch even gedut op onze xenosmatjes, perfect hiervoor. Na het dutje weer verder. De een na de ander haalt ons in, ze lopen schijnbaar moeiteloos. Ik ben blij met onze halve etappes. Het laatste stuk naar Ainhoa is weer een klim door een bos en tenslotte nog wat asfalt. Ainhoa is een schattig dorpje en we stoppen eerst bij een mooi oud café waar we thee drinken. Als we zijn bijgekomen lopen we naar de camping, linksaf en dan 100 meter. We zijn bang dat het meer is maar nee, al direct zien we het bordje camping. De tent staat snel en mooi, de bedden opgemaakt en fris gedouched gaan we naar een goed restaurant la maison Oppoca. Heerlijkmenuutje !Terug in de tent gaat het regenen en een beetje onweer. Het was erg warm in de tent en daardoor 's morgens ook veel condens.

Dinsdag 19 juni

Rens durft het aan en bij het wakker worden lijkt het mooi weer, dus snel gepakt en aangekleed. In de ontbijtzaal ruikt het al naar vieze koffie en als we aanschuiven worden we verwend met opgewarmde en daarbij licht verbrande baguette en de onfrisse jampotten. Lekker chocoladepasta uit onze tube erop. En dan opeens een schaaltje heerlijke aardbeitjes en inlichtingen over onze volgende stop Sare.Op pad: eerst 500 meter klimmen en dan weer 500 meter dalen. Inmiddels regent het dus we starten met onze regenkleren aan. In no time alles weer uit want het gaat steeds minder regenen en het wordt steeds warmer. Heel langzaam klimmen we naar boven. Verschillende mensen halen ons in en zijn verbaasd dat we niet verdr dan Sare willen gaan:"daar ben je zo, helemaal niet ver". Na de lange klim komen we op de Col en houden we een lunchpauze. We eten niet teveel en beginnen dan aan de afdaling. Dat vond ik een hele klus. Mijn knie zei er ook wat van maar hield zich toch goed. Ik heb de acupunctuurnaalden van de China clinic nog niet nodig gehad.Rond drie uur in Sare. We doen halve etappes en zijn daar vrijwel een hele dag mee zoet en dan ook moe. Volgens het office de tourisme is de camping vlak bij, net voorbij Sare en dan nog 100 m. Dat viel dus tegen, maar op de camping hebben ze prachtige chaletjes te huur. We hebben een lekker bed, eigen douche en wc en keuken en een balkonnetje. Na de was en een douche lopen we terug naar het dorp voor wat brood en eieren. Daarna een menu bij het restaurant aan de overkant waar ik het dessert van het menu niet mag skippen anders worden de eerste twee gangen duurder. Onbegrijpelijk! Rens heeft toch te zwaar gegeten dus snel maar weer naar bed. Morgen een rustige etappe

Maandag 18 juni

Een saaie dag. Rens ligt zowat de hele dag in bed, voelt zich langzaam wel weer beter worden. Eind van de ochtend een zweverig stukje langs de weg en eind van de middag een stukje de heuvel op. Het lijkt me sterk dat we morgen verder kunnen. In de chambre d' hotes is er alleen ontbijt en er rijdt geen bus. Gelukkig hebben we nog wat te eten bij ons en kan ik het brood van het ontbijt van rens als lunch eten. Ze maken hier geen gastvrije indruk en vragen niet 1 keer hoe het met mijn zieke man gaat. Er zijn veel muggen en lieve jonge poesjes. Verder maar mijn boek uitgelezen, Tom Saywer. En ook veel geslapen. Voor mij ook een goede rustdag.

Foto?

17 juni zondag

In de loop van de nacht is de regen opgehouden. Af en toe klonk nog de bel van een van de rondzwervende paarden en halverwege de nacht kwam er een heftige balkende ezel langs. De tent was goed en de slaapzakken lekker. Ontbijten staande, muesli met melkpoeder en water. Ach als je trek hebt helemaal niet verkeerd. Daarna alles weer in de rugzak en op pad. Meteen een heel stuk klimmen, na iedere 10 meter even bijkomen. Ben je eindelijk boven moet je weer een heel stuk afdalen! We begonnen in de mist maar onze eerste koffiepauze in col d'ibardin is in het zonnetje. Cappuccino met dikke klodders slagroom. Dan weer eenonzalig steile klim waarna we op een plateau uitgebreid lunchen en siësta houden.dan verdwalen we een beetje en klimmen over een heuvel in plaats van erlangs, misschien wel korter. Venta d'izola ligt in een diepte langs een beekje. We worden moe en het is warm. De volgende klim is haast ondoenlijk vooral omdat de slagroom Rens gaat opspelen. Met moeite komen we boven waar we in de wetenschap dat het alleen nog afdalen is maar de gite we nog een ruime pauze nemen. In de verte is de zee nog te zien. In de gite zijn chambre d'hotes dus we hoeven niet op de slaapzaal en we duiken meteen in bad. Morgen rustdag en kijken of we wat bagage kwijt kunnen, het moet minder....Het is nog niet duidelijk hoe de foto's op de blog kunnen. Ik blijf proberen

16 juni

Vanmorgen uit Hendaye vertrokken. Het is erg warm en flink klimmen meteen. Nu in Biriatou om lekker te eten. Intussen betrekt de lucht. Vannacht gaan we wild kamperen. De rugzakken zijn zwaar maar de benen zijn gemotiveerd