We haalden de bus en de treinen. Emmelie naar Parijs en ik naar Bregegere.
De afgelopen maanden heb ik ongeveer 270 km gelopen, 11 km geklommen en zo'n 10 km gedaald.
Dit lukte met de hulp van de meelopers: Rens, Emmelie, Babette, Paul en Andrea.
En door de voorbereiding met hulp van Irene, die me geleerd heeft met geduld te beginnen!
En natuurlijk dankzij mijn baas die me een verlof gaf.
En dankzij alle motiverende woorden die me vleugels gaven, dank dank dank.
woensdag 22 augustus 2012
maandag 20 augustus 2012
Maandag 20 augustus
Heerlijk geslapen in de CAF. Geen andere mensen op onze kamer. Er zijn er maar 9 in totaal. Ze lopen allemaal reuze etappes en dragen toch ook 12 kilo. Nou ja, wij kijken veel rond en maken veel foto's.
Er is een weegschaal en dan blijkt toch dat we met 14 kilo lopen en dat is al bij iedere nieuwe meeloper minder geworden, kan je nagaan.
Om acht uur op weg naar de intermarche voor vers brood. Dan meteen de klim naar de col des Tortes. Behoorlijk steil maar we zijn er na 2 uur (1.30 uur joostentijd). Dan weer lang afdalen. Bij de weg geeft Joosten aan dat we over de weg moeten maar de kaart en de roodwitte streepjes leiden ons langs de weg het dal in. We picknicken langs een beekje en volgen dat daarna naar omlaag. Erg vermoeiend door de zware hitte.
Om 12 uur zijn we waar we zouden kunnen kamperen: een soort delta van kleine beekjes met her en der bosjes. Mooi. Dan gaat het onweren en flink regenen. We schuilen tot het wegtrekt en als we onze rugzakken pakken zien we het Nederlandse stel dat we telkens weer tegenkomen. We kletsen even en dan gaan wij nog even theedrinken uit de snel wassende beek ( wat een korte bui al voor zo'n klein beekje doet).
Het is met de bui wel even afgekoeld maar het wordt het wordt net zo snel weer warm. De klim uit het dal is ronduit uitputtend, het zweet stroomt. Bij de weg aangekomen weten we zeker dat we de klim naar de col niet meer willen en ook de daaropvolgende lange afdaling niet.
We worden snel opgepikt door een zeer vriendelijk Spaans stel dat ons naar Argeles-Gazost brengt.
De bus vertrekt over een half uur, we checken nog even de halte, drinken wat en staan dan braaf te wachten.
Geen bus
Wat blijkt: aan de andere kant van de weg staat precies hetzelfde bij de halte en daar hadden we dus moeten staan. De volgende bus rijdt gewoon niet dus we nemen het hotel tegenover de bushalte. Moet morgen lukken.
Maar of het echt gaat lukken? We hebben verrukkelijk gegeten en veel te veel dus of dat ontbijt om 7 uur lukt is onzeker. Een busje later?
Er is een weegschaal en dan blijkt toch dat we met 14 kilo lopen en dat is al bij iedere nieuwe meeloper minder geworden, kan je nagaan.
Om acht uur op weg naar de intermarche voor vers brood. Dan meteen de klim naar de col des Tortes. Behoorlijk steil maar we zijn er na 2 uur (1.30 uur joostentijd). Dan weer lang afdalen. Bij de weg geeft Joosten aan dat we over de weg moeten maar de kaart en de roodwitte streepjes leiden ons langs de weg het dal in. We picknicken langs een beekje en volgen dat daarna naar omlaag. Erg vermoeiend door de zware hitte.
Om 12 uur zijn we waar we zouden kunnen kamperen: een soort delta van kleine beekjes met her en der bosjes. Mooi. Dan gaat het onweren en flink regenen. We schuilen tot het wegtrekt en als we onze rugzakken pakken zien we het Nederlandse stel dat we telkens weer tegenkomen. We kletsen even en dan gaan wij nog even theedrinken uit de snel wassende beek ( wat een korte bui al voor zo'n klein beekje doet).
Het is met de bui wel even afgekoeld maar het wordt het wordt net zo snel weer warm. De klim uit het dal is ronduit uitputtend, het zweet stroomt. Bij de weg aangekomen weten we zeker dat we de klim naar de col niet meer willen en ook de daaropvolgende lange afdaling niet.
We worden snel opgepikt door een zeer vriendelijk Spaans stel dat ons naar Argeles-Gazost brengt.
De bus vertrekt over een half uur, we checken nog even de halte, drinken wat en staan dan braaf te wachten.
Geen bus
Wat blijkt: aan de andere kant van de weg staat precies hetzelfde bij de halte en daar hadden we dus moeten staan. De volgende bus rijdt gewoon niet dus we nemen het hotel tegenover de bushalte. Moet morgen lukken.
Maar of het echt gaat lukken? We hebben verrukkelijk gegeten en veel te veel dus of dat ontbijt om 7 uur lukt is onzeker. Een busje later?
zondag 19 augustus 2012
Zaterdag 18 augustus
Een rustige nacht gehad, de wekker gaat af als het nog donker is maar we moeten opschieten want anders moeten we op het heetst van de dag midden in de zon over een puinhelling. Om half acht lopen we weer, eerst fors klimmen door een bos vol frambozen en bosbessen. Je verwacht hier wel een beer tegen te komen maar dat gebeurt gelukkig niet.
Als we het bos uitkomen hebben we zicht op de GR10. Wij lopen nog lekker in de schaduw maar de GR10 ligt al vol in de zon. We lopen weer langs een mooi beekje. Tenslotte komen we bij een kom waar we kunnen oversteken naar de route. We hebben al zo'n 400 meter geklommen maar moeten nog eens 600 om over de Hourquette d'Arre te komen (2465 m).
Het is inmiddels 11 uur en de zon schijnt maar de wind koelt.
We halen het hijgend, de hoogte is goed te merken.
De daarop volgende afdaling lijkt zo kort, we zien al snel het meer liggen maar we moeten over een naar stenig pad en zijn bekaf als we bij het lac d'Anglas (2068m) komen.
Hier zetten we de tent op en eten we soep en pastamettonijn, ook erg lekker. We willen eigenlijk om 7 uur al slapen maar het is nog licht dus we maken nog een klein ommetje op zoek naar bereik voor de telefoon, niet dus.
Als we er eenmaal inliggen beginnen de valwinden die de hele nacht doorgaan en veel heviger zijn dan die bij lac Gentau. We schrikken regelmatig wakker en hoewel ik natuurlijk een prachtig tentje heb lijkt het niet onmogelijk dat het met deze rukwinden kapot gaat. Gelukkig niet.
Als we het bos uitkomen hebben we zicht op de GR10. Wij lopen nog lekker in de schaduw maar de GR10 ligt al vol in de zon. We lopen weer langs een mooi beekje. Tenslotte komen we bij een kom waar we kunnen oversteken naar de route. We hebben al zo'n 400 meter geklommen maar moeten nog eens 600 om over de Hourquette d'Arre te komen (2465 m).
Het is inmiddels 11 uur en de zon schijnt maar de wind koelt.
We halen het hijgend, de hoogte is goed te merken.
De daarop volgende afdaling lijkt zo kort, we zien al snel het meer liggen maar we moeten over een naar stenig pad en zijn bekaf als we bij het lac d'Anglas (2068m) komen.
Hier zetten we de tent op en eten we soep en pastamettonijn, ook erg lekker. We willen eigenlijk om 7 uur al slapen maar het is nog licht dus we maken nog een klein ommetje op zoek naar bereik voor de telefoon, niet dus.
Als we er eenmaal inliggen beginnen de valwinden die de hele nacht doorgaan en veel heviger zijn dan die bij lac Gentau. We schrikken regelmatig wakker en hoewel ik natuurlijk een prachtig tentje heb lijkt het niet onmogelijk dat het met deze rukwinden kapot gaat. Gelukkig niet.
Zondag 19 augustus
Om 7 uur zijn we het zat en ruimen we de binnentent op, eten en poetsen in de buitentent en tenslotte naar buiten om in de wind ook de buitentent op te vouwen.
Als we op pad zijn is er al gauw niets meer van de wind te bespeuren.
De afdaling naar Gourette is niet motiverend en niet zo lang.
We genieten van koffie met taart, maken een toertje en komen weer terug bij la Quebotte voor een verrukkelijke lunch die door een zeer vriendelijke mevrouw wordt opgediend. Absoluut een aanrader. Nu in de gite van de CAF waar we het avondeten hebben besteld maar we hebben geen honger meer.......
Als we op pad zijn is er al gauw niets meer van de wind te bespeuren.
De afdaling naar Gourette is niet motiverend en niet zo lang.
We genieten van koffie met taart, maken een toertje en komen weer terug bij la Quebotte voor een verrukkelijke lunch die door een zeer vriendelijke mevrouw wordt opgediend. Absoluut een aanrader. Nu in de gite van de CAF waar we het avondeten hebben besteld maar we hebben geen honger meer.......
Vrijdag 17 augustus
Om 7 uur op, de tent afbreken en iets na achten op weg. Eerst de bakker, dan de bus.
De buschauffeur vraagt wat we gaan doen en zegt dan dat hij ons dus wat verder dan Gabas afzet omdat we anders eerst een stuk asfalt moeten. Schattig.
Het is pas half tien als we beginnen te lopen. We steken een beek over en even verder vinden we een mooi plekje om te ontbijten en koffie te maken. Dat sterkt ons voor de komende klim.
Eerst gelukkig in het bos. We nemen een variant om een enge passage met kabels te vermijden want ik vertrouw die beschrijvingen niet meer en op de bordjes wordt er al voor gewaarschuwd "vertigineuse.
We volgen een tijdje de Gave de Soussoue en moeten dan weer heel steil klimmen maar een bron waarbij ik wil kamperen.
De bron is mooi maar het bos wel wat donker. Een stel wandelaars raadt ons aan weer een variant te nemen en te kamperen op de vlakte van Soussoue.
Na de siësta om vier uur hijsen we de rugzakken weer op de rug en gaan we verder door het bos. Op de kaart leek het een rustig vrijwel horizontaal pad maar het valt ons toch zwaar want het gaat op en neer en het is nog steeds heel warm. Maar als we verder komen zien we de beek steeds beter en genieten we van de kleine watervalletjes.
En dan opent het landschap zich en kijken we uit over een grote vlakte door kleine stroompjes doorkruist. We voelen ons Platvoet.
Een mooie plek voor de tent is snel gevonden. Er kamperen ook anderen hier maar niet veel. We eten ons favoriete maal: pasta met sardientjes en gaan op tijd naar bed.
De buschauffeur vraagt wat we gaan doen en zegt dan dat hij ons dus wat verder dan Gabas afzet omdat we anders eerst een stuk asfalt moeten. Schattig.
Het is pas half tien als we beginnen te lopen. We steken een beek over en even verder vinden we een mooi plekje om te ontbijten en koffie te maken. Dat sterkt ons voor de komende klim.
Eerst gelukkig in het bos. We nemen een variant om een enge passage met kabels te vermijden want ik vertrouw die beschrijvingen niet meer en op de bordjes wordt er al voor gewaarschuwd "vertigineuse.
We volgen een tijdje de Gave de Soussoue en moeten dan weer heel steil klimmen maar een bron waarbij ik wil kamperen.
De bron is mooi maar het bos wel wat donker. Een stel wandelaars raadt ons aan weer een variant te nemen en te kamperen op de vlakte van Soussoue.
Na de siësta om vier uur hijsen we de rugzakken weer op de rug en gaan we verder door het bos. Op de kaart leek het een rustig vrijwel horizontaal pad maar het valt ons toch zwaar want het gaat op en neer en het is nog steeds heel warm. Maar als we verder komen zien we de beek steeds beter en genieten we van de kleine watervalletjes.
En dan opent het landschap zich en kijken we uit over een grote vlakte door kleine stroompjes doorkruist. We voelen ons Platvoet.
Een mooie plek voor de tent is snel gevonden. Er kamperen ook anderen hier maar niet veel. We eten ons favoriete maal: pasta met sardientjes en gaan op tijd naar bed.
donderdag 16 augustus 2012
Donderdag 16 augustus
Wisseldag in Laruns. Boodschapjes bij intermarche, lekker gelunched met Rens en Emmelie. Geen fotos gemaakt.
woensdag 15 augustus 2012
Woensdag 15 augustus
Met pijn in het hart verlaten we ons mooie plekje.
De tent heeft de heftige windvlagen keurig weerstaan. Het was lekker koel en de slaapzakken lekker warm. En 's nachts een prachtige sterrenhemel.
We beginnen de dag heel stoer met een duik in het meer.
Om acht uur lopen we en al gauw treffen we het Australische echtpaar Dave en Judy. Ze hebben een goede nacht gehad hoewel de tarp niet zo'n succes was met de wind.
Na ruim een uur dalen nemen we afscheid als onze wegen zich weer splitsen.
Al snel komen we bij het stuwmeer waarna de camping met warme douche en winkel ons wacht...
Niet dus, de camping is in 2005 opgeheven en er is niks in de naaste omgeving.
We beslissen naar het gehucht Gabas te liften en daar verder te kijken.
We lunchen uitgebreid en goed maar worden niets wijzer. Dus verder gelift naar Laruns.
Er is gelukkig nog plaats op de camping van de mensen die ons een lift gaven. In Laruns halen we wat lekkernijen voor 's avonds en moeten we voor een regenbui even schuilen( in cafeetje, lekker drankje).
Vanavond laat is feest in het dorp en vuurwerk maar we zijn al erg gewend aan vroeg naar bed gaan.
Morgen komen Rens en Emmelie.
De tent heeft de heftige windvlagen keurig weerstaan. Het was lekker koel en de slaapzakken lekker warm. En 's nachts een prachtige sterrenhemel.
We beginnen de dag heel stoer met een duik in het meer.
Om acht uur lopen we en al gauw treffen we het Australische echtpaar Dave en Judy. Ze hebben een goede nacht gehad hoewel de tarp niet zo'n succes was met de wind.
Na ruim een uur dalen nemen we afscheid als onze wegen zich weer splitsen.
Al snel komen we bij het stuwmeer waarna de camping met warme douche en winkel ons wacht...
Niet dus, de camping is in 2005 opgeheven en er is niks in de naaste omgeving.
We beslissen naar het gehucht Gabas te liften en daar verder te kijken.
We lunchen uitgebreid en goed maar worden niets wijzer. Dus verder gelift naar Laruns.
Er is gelukkig nog plaats op de camping van de mensen die ons een lift gaven. In Laruns halen we wat lekkernijen voor 's avonds en moeten we voor een regenbui even schuilen( in cafeetje, lekker drankje).
Vanavond laat is feest in het dorp en vuurwerk maar we zijn al erg gewend aan vroeg naar bed gaan.
Morgen komen Rens en Emmelie.
Dinsdag 14 augustus
Goed geslapen, ondanks snurkende kerels boven ons en een muis? marmot? die stilletjes aan de Mammut (duur jack) van Agnes heeft geknaagd. Na een ontbijt van muesli en koffie gaan we vroeg op pad. Het is wel even schrikken als we na 100 meter een koeienkadaver in de beek zien liggen waarin we gisteren uitgebreid hebben gebaad en gewassen. 3 gieren huppelden net weg.
We klimmen gestaag naar de Col d'Ayous, 2100 meter. Het laatste stuk in de zon zwaar, maar het uitzicht overweldigend . Aan de andere kant van de col is het Lac Gentau al zichtbaar. We dalen af en lunchen bij de refuge aan het meer. Omdat het hier zo mooi is en mooi weer zetten we de tent neer op een rustig plekje. We zwemmen in het bergmeer en liggen heerlijk in de zon. Bij de hut komen we weer de twee mannen en de vijf jongeren van gisteren tegen. En ook de Australiërs van drie dagen geleden! Zij krijgen geen plaats in de refuge en gaan onder hun tarp slapen.
We eten matig in de hut en zetten de tent extra goed vast voor de harde wind die 's nachts wordt verwacht.
We klimmen gestaag naar de Col d'Ayous, 2100 meter. Het laatste stuk in de zon zwaar, maar het uitzicht overweldigend . Aan de andere kant van de col is het Lac Gentau al zichtbaar. We dalen af en lunchen bij de refuge aan het meer. Omdat het hier zo mooi is en mooi weer zetten we de tent neer op een rustig plekje. We zwemmen in het bergmeer en liggen heerlijk in de zon. Bij de hut komen we weer de twee mannen en de vijf jongeren van gisteren tegen. En ook de Australiërs van drie dagen geleden! Zij krijgen geen plaats in de refuge en gaan onder hun tarp slapen.
We eten matig in de hut en zetten de tent extra goed vast voor de harde wind die 's nachts wordt verwacht.
Maandag 13 augustus
Het echtpaar dat Bergoun runt is Nederlands-Spaans. Een soort "ik vertrek" stel dat eerst een camping in Spanje wilde beginnen maar toch uitkwam bij een mooi huis in een gehucht on de Pyreneen. Feike vertelt dat hij toen hij hier kwam geen woord Frans sprak. Nu goede maatjes met het hele dorp. Het huis is mooi gerenoveerd (15 maanden) en ze zijn erg aardig. Het ontbijt is heerlijk met kaas en ham.
We maken eerst een ommetje door mooi Borce en halen bij de bar-epicerie kaas en bosbessentaart.
Dan moet het toch echt gebeuren. De chemin de la mature staat op het programma, een lange klim over een in de rotsen uitgehakt pad met de afgrond ernaast. Hebben we gewoon gedaan.
Daarna nog eindeloos verder klimmen, totaal 1000 meter geklommen. We komen bij een cabane waarin je kunt overnachten. Er zijn nog twee mannen uit Toulouse en er stroomt een fris beekje langs, ronduit idyllisch.
In de uren die volgen komen steeds meer mensen langs, het hutje is maar voor vier personen maar tenslotte staan er overal tenten en zijn er 19 mensen en een ezel.
We genieten toch en gaan als het donker wordt slapen.
We maken eerst een ommetje door mooi Borce en halen bij de bar-epicerie kaas en bosbessentaart.
Dan moet het toch echt gebeuren. De chemin de la mature staat op het programma, een lange klim over een in de rotsen uitgehakt pad met de afgrond ernaast. Hebben we gewoon gedaan.
Daarna nog eindeloos verder klimmen, totaal 1000 meter geklommen. We komen bij een cabane waarin je kunt overnachten. Er zijn nog twee mannen uit Toulouse en er stroomt een fris beekje langs, ronduit idyllisch.
In de uren die volgen komen steeds meer mensen langs, het hutje is maar voor vier personen maar tenslotte staan er overal tenten en zijn er 19 mensen en een ezel.
We genieten toch en gaan als het donker wordt slapen.
zondag 12 augustus 2012
Zondag 12 augustus
Maison de la Montagne is een prima gite, schoon, vriendelijk, leuk van binnen en buiten en heerlijk eten. Na een gezellig ontbijt blijkt alle vermoeienis van gisteren vergeten en gaan we na een klein tourtje door het dorp en de plaatselijke supermarkt toch maar weer op pad. Waarschijnlijk stoppen we halverwege om te kamperen.
Maar na 2 uur zijn we al in Lhers en daarna lopen we al kletsend naar de pas de Barranca (1601 m). Er zijn mooie plekjes om te kamperen maar we zijn gewoon nog niet moe. We zien weer prachtige vergezichten en worden op afstand weggejaagd door een Pyreneese herdershond.
We zien mooie weiden,bossen met hoge bomen, bosbessen, aardbeitjes en frambozen.
Wel moe zijn we als we eindelijk Borce binnenlopen want dan zit er weer een heel lange afdaling op.
We mogen de tent opzetten bij de chambre d'hotes burgoun in Borce en genieten van een heerlijke douche en een lekker maal. Welterusten
Maar na 2 uur zijn we al in Lhers en daarna lopen we al kletsend naar de pas de Barranca (1601 m). Er zijn mooie plekjes om te kamperen maar we zijn gewoon nog niet moe. We zien weer prachtige vergezichten en worden op afstand weggejaagd door een Pyreneese herdershond.
We zien mooie weiden,bossen met hoge bomen, bosbessen, aardbeitjes en frambozen.
Wel moe zijn we als we eindelijk Borce binnenlopen want dan zit er weer een heel lange afdaling op.
We mogen de tent opzetten bij de chambre d'hotes burgoun in Borce en genieten van een heerlijke douche en een lekker maal. Welterusten
Zaterdag 11 augustus
Vroeg op pad. In het geweldige karstgebergte (grillige rotsen) zien we een aantal dikke bergmarmotten. Aan het eind van de ochtend klimmen we naar de Pas de l'Osce, 1922 m , nauwe doorgang met touwen, niet fijn voor dames met hoogtevrees. Daarna een mooie, lange, warme afdaling naar Lescun. We vinden een mooie gite met goede keuken. Interessante tafelgenoten uit Australie, Parijs en Japan. We delen de slaapkamer met Australische echtpaar. 
Abonneren op:
Posts (Atom)